Η
εκδήλωση τολμήθηκε σε μια άσχημη περίοδο, όπου αντίστοιχες «απόπειρες» αποφεύγονται
και από τις «μεγάλες» παρατάξεις. Σε μια περίοδο που στον κλάδο των
εκπαιδευτικών επικρατεί σιγή νεκροταφείου, που απουσιάζουν πλήρως οι
κινηματικές διαδικασίες, που έχουμε υποχώρηση του κινήματος και από την άλλη
τις καθεστωτικές συνδικαλιστικές δυνάμεις να ενισχύονται εκλογικά – όπως καταγράφηκε
και στις εκλογές για τα υπηρεσιακά συμβούλια. Ένδειξη αυτού του άσχημου
κλίματος και η μικρή συμμετοχή εκπαιδευτικών στην εκδήλωση, συμμετοχή αναντίστοιχη
με τις αναγκαιότητες και τα ζητήματα που τίθενται στην εκπαίδευση και
απασχολούν το σώμα των εκπαιδευτικών.
Με
την εκδήλωση αλλά και με τη γενικότερη παρέμβασή τους στα σχολεία, οι
Αγωνιστικές Κινήσεις επιχειρούν να ανοίξουν τη συζήτηση για αυτά που συμβαίνουν
στην εκπαίδευση, για αυτά που έρχονται,
για αυτά που πρέπει να γίνουν από τη μεριά του κλάδου. Τόσο οι δύο εισηγήσεις
από τους Δημήτρη Μάνο και Πάνο Χουντή όσο και η πλούσια συζήτηση που ακολούθησε
ανταποκρίθηκαν πλήρως στους στόχους της εκδήλωσης, που βοήθησε να «φωτιστούν»
αρκετές πλευρές των θέσεων και εκτιμήσεων των Αγωνιστικών Κινήσεων καθώς και να
ανοιχτούν οι αναγκαίες αντιπαραθέσεις με εκείνες τις απόψεις που κυριαρχούν στο
συνδικαλιστικό κίνημα και ευθύνονται για την ακινησία και την καθήλωσή του.
Τέλος,
εκτός από τα γενικότερα πολιτικά-συνδικαλιστικά ζητήματα, υπήρξαν επίσης και
αυτοκριτικές αναφορές στις αδυναμίες, στις ελλείψεις, στις ανεπάρκειες κλπ που
αναγνωρίζουν οι ίδιες οι Αγωνιστικές Κινήσεις για τον εαυτό τους.
Ο
γενικός απολογισμός: μια καθ΄ όλα θετική πρωτοβουλία που βοήθησε όχι μόνο τις
Αγωνιστικές Κινήσεις αλλά και όσους κόντρα στο κλίμα της αδράνειας και της
υποταγής παλεύουν ν’ ανοίξει ένας άλλος δρόμος
στο κίνημα, ο δρόμος της Αντίστασης-Διεκδίκησης-Αναμέτρησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου